اتفاق های گذشته

به دانش‌آموزان ژاپن

فکر می‌کنم این حق را دارم که به شما دانش‌آموزان ژاپنی، سلام و درود بفرستم. چون خودم از نزدیک، کشور زیبای شما را دیده‌ام؛ شهرها و خانه‌هایش، کوه‌ها و جنگل‌هایش و کودکانی که با دیدن این زیبایی‌ها، می‌آموزند که کشورشان را دوست بدارند. یک کتاب بزرگ و قطور از نقاشی‌های رنگی کودکان ژاپنی، همیشه روی میز من است.

اگر سلام من، از این راه دور، به دست شما رسید، با خودتان بیندیشید که این نخستین دوره در تاریخ انسان است که افرادی از کشورهای مختلف، می‌توانند دوستانه با هم باشند و درک متقابل را تجربه کنند. در گذشته، ملت‌ها نوعی حماقت متقابل را تجربه می‌کردند. در واقع، از یکدیگر نفرت داشتند یا از هم می‌ترسیدند. امید است که روح برادری و فهم یکدیگر، بیش از پیش بین ملت‌ها جایگاه خود را پیدا کند.

منِ پیرمرد، با این افکار [که اکنون در ذهن دارم]، از این راه دور به شما دانش‌آموزان سلام می‌کنم و آرزو دارم که نسل شما روزی، نسل ما را شرمنده کند.